در مقاله فراتحليلي پيش رو استفاده­هاي گوناگون واقعيت مجازي براي سلامت رفتاري مورد بررسي قرا گرفته است. براي انجام اين کار فراتحليل­ها و بررسي­هاي روايتي و نظام­مند که در اين زمينه طي 22 ماه اخير به چاپ رسيده بودند مورد بررسي قرار گرفت. 25 مقاله گوناگون به پتانسيل باليني اين فناوري در تشخيص و درمان اختلالات سلامت رواني اذعان داشته­اند. نه مقاله ادبيات موجود در مورد اثرگذاري VR در درمان روانپزشکي/سلامت رواني را مورد بررسي قرار داده­اند. تمام اين مقالات اظهار مي­کنند که VR (واقعيت مجازي) براي درمان مشکلات سلامت رواني مناسب است و مي­تواند به حوزه­هاي بسياري از اختلالات اضطراب و خوردن تا سايکوز و اعتياد کمک کند.

بيشترين استفاده از VR در سلامت رفتاري در حوزه موجهه درماني است. در VRE (Virtual Reality Exposure ) مانند مواجهه درماني کلاسيک بيمار با سلسله مراتب درجه­بندي شده­اي از محرک مواجه مي­شود، تنها با اين تفاوت که VR جايگزين ديگر تکنيک­هاي مواجهه (مانند مواجهه در محل و مواجهه خيالي) مي­شود. در درمان اختلالات پيچيده اضطرابي معمولا VR با روش­هاي ديگري مانند تمرينات تنفسي و آرامش­بخش، تمرينات کنترل توجهي و خودمختاري، بيوفيدبک و/يا بازسازي شناختي ترکيب مي­شود.

پنج مقاله شامل يک فراتحليل به طور خاص استفاده از VRE در درمان اختلالات اضطرابي را مورد بررسي قرار داده بودند. داده­هاي موجود نشان داد که VR قادر است علائم اضطراب را به شکلي معنادار در طيف وسيعي از اختلالات اضطراب شامل فوبياها، اختلالات استرسي پس از آسيب رواني، اختلالات پانيک و بازارهراسي، اختلالات اضطراب اجتماعي، استرس رواني و اختلالات اضطراب عمومي کاهش دهد. پيامدهاي باليني به طور کلي بهتر از وضعيت گروه ککنترل بوده و با مواجهه درماني در محل قابل قياس بودند.

گروه دومي شامل پنج مقاله اثرگذاري VR در درمان اختلالات خوردن و وزن را مورد ارزيابي قراردادند. از VR در اين حوزه به دو شکل استفاده مي­شود. در شکل اول مواجهه با نشانه­ي محرک بحراني در VR (براي مثال غذا يا بدن انسان) باعث کاهش سطح اضطراب توليد شده توسط آنها و قطع بازتحکيمي خاطرات بد مي­شود. در شکل دوم، از VR براي تسهيل بروزرساني بازنمايي­هاي موجود از بدن استفاده مي­شود. براساس نظريه جديدي اختلالات خوردن و وزن ممکن است پيامد اختلال وسيع­تري در يکپارچه­سازي چندحسي باشد که فرد را در خاطره­اي قديمي از بدن نگه مي­دارد. واقعيت مجازي اجازه مي­دهد تا بازنمايي اشتباه از بدن بوسيله دو استراتژي متفاوت بروزرساني شود. در استراتژي اول به نام «تغيير در چارچوب مرجع» شخص در VR وضعيت منفي که با بدن مرتبط است (مانند دست انداخته شدن) را هم به شکل اول شخص و هم سوم شخص دوباره تجربه مي­کنند (مثلا به شکل ديدن و حمايت از آواتار خود در دنياي VR). در استراتژي دوم به نام «مبادله بدن» از VR براي القاي حس وهمي مالکيت بدني مجازي با اندازه و شکلي متفاوت استفاده مي­شود. با اينکه تعداد بررسي­هاي کنترل شده موجود در اين زمينه از اختلالات اضطرابي کمتر است، اين حوزه به سرعت تکامل يافته است. به طور بخصوص چهار کارآزمايي باليني تصادفي متفاوت، يکي در زمينه اختلالات خوردن، يکي در زمينه چاقي مفرط، يکي در زمينه اختلال پرخوري و يکي در زمينه اختلال پرخوري و پرخوري عصبي نشان دادند که در پيگيري­هاي انجام شده 6 و 12 ماه بعد، VR اثرگذاري بالاتري از استاندارد طلايي در اين حوزه، يعني درمان رفتاري-شناختي دارد.

منبع : https://ravanavr.com